Metoda Debye’a – Scherrera - Hulla jest jedną z podstawowych metod badania substancji polikrystalicznych, w których stosujemy promieniowanie monochromatyczne. Obiektem badań jest tutaj próbka, w której znajduje się bardzo wiele krystalitów o wymiarach rzędu 0,5 μm. Krystality te ułożone są bezładnie względem padającej wiązki. Dzięki takiemu ułożeniu kąt padanie promieni na poszczególne krystality jest różny. Należy jednak pamiętać, że nie zawsze krystality ułożone są w sposób przypadkowy. Często spotykanym problemem jest występowanie w próbkach proszkowych tzw. Preferowanej orientacji, czyli ułożenia krystalitów równolegle do siebie, co powoduje uzyskanie refleksów, które nieodzwierciedlają prawidłowej struktury badanej substancji. Obecnie, nowoczesne urządzenia do badań polikrystalicznych są tak skonstruowane, że problem ten jest zminimalizowany.
Jak wiemy, aby uzyskać refleks w metodzie DSH musi być spełnione równanie Bragga. Refleksy uzyskane tą metodą zarejstrowane są na błonie fotograficznej zwanej debajogramem.
 Przykładowe debajogramy uzyskane w kamerze cylindrycznej |
Rejestracja refleksów może zachodzić na płaskiej lub cylindrycznej błonie fotograficznej.
 Schemat powstania linii debajowskiej |
Zaletą płaskich błon jest możliwość obserwacji całego okręgu debajowskiego. Jednak błona ta ma ograniczony zakres rejestracji refleksów. Problem ten usuwają kamery cylindryczne, w której błona fotograficzna ułożona jest na walcu i pozwala rejestrować refleksy prawie w całym przedziale kątów.
Metoda DSH pozwala na wyznaczenie odległości międzypłaszczyznowej d a co za tym idzie można określić parametry komórki krystalicznej.